Γεράσιμος Βαλερής

Γεννήθηκα το 1965 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στην οδό Βασ. Ηρακλείου 42, γωνία με την Καρόλου Ντήλ. Σαν παιδί του κέντρου (που συνεχίζω να είμαι) πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στο Γ’ Θηλέων, στην Αγία Σοφία και στην Ικτίνου όπου παίζαμε ποδόσφαιρο και μπάσκετ στα πεζοδρόμια και στα τσιμέντα. Και ξαφνικά στην 5^η δημοτικού μου ανακοινώνει ο γυμνασιάρχης πατέρας μου ότι θα μάθω και γερμανικά (εκτός από τα αγγλικά και το πιάνο που έκανα εκείνη την περίοδο) και θα πάω στο Γερμανικό! Έτσι, μετά από δύο πολύ απαιτητικά χρόνια απογευματινών προκαταρκτικών μαθημάτων, βρίσκομαι μια ώρα πριν τις εισαγωγικές εξετάσεις να παίζω μπάλα στην αυλή του 43^ου δημοτικού και μετά να τρέχω με ταξί και την μητέρα μου, καταϊδρωμένος και μέσα στην σκόνη, στο παλιό σχολείο στην Βασ. Όλγας να προλάβω το μέλλον μου.

Το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ ήταν πάντα μέσα στην σχολική μου ζωή. Από την αρχή έπαιρνα μέρος στα AG, ήμουν μέλος των ομάδων του σχολείου ενώ ζούσαμε για την τριήμερη εκδρομή στην Αθήνα και τους αγώνες με την Γερμανική Αθηνών! Και βέβαια βλέπαμε τις εγκαταστάσεις και τα γήπεδα των άλλων σχολείων και τις συγκρίναμε με την δικά μας τσιμεντένια αυλή και την Halle με τα χοντρα σχοινιά αναρρίχησης  που κρέμονταν απο την οροφή και τα χοντρά στρώματα της γυμναστικής....

Οι σπουδές στην Γερμανία και στην σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών ήταν προαποφασισμένες, από σύμπτωση βρέθηκα στο Aachen, τελείωσα, δούλεψα για λίγα χρόνια και επέστρεψα στην Ελλάδα το 1992.

Εργάστηκα έως το 2009 στα Κλωστήρια Κ.Δούδος Α.Ε (μετέπειτα Κλωστήρια Ναούσης) σαν υπεύθυνος  παραγωγής και διευθυντής του εργοστασίου, μετά μέχρι το 2017 βρέθηκα στα ζαχαροπλαστεία Τερκενλής σαν υπεύθυνος ανάπτυξης και από το 2017 έως σήμερα δουλεύω στην εταιρία καπνών Ν.Γλεούδης Καβέξ Α.Ε. σαν τεχνικός διευθυντής στο εργοστάσιο στην Αξιούπολη Κιλκίς . 

Το δέσιμο μου με την Γερμανική Σχολή είναι διαχρονικό καθώς είμαι παντρεμένος με την αρχαιολόγο Άννα Αρβανιτάκη που είναι επίσης απόφοιτη του Γερμανικού (1990), ο μεγάλος μου γιός είναι μαθητής από το Kindergarten και θα πάει φέτος στην 10^η τάξη, η αδερφή μου είναι επίσης  απόφοιτη (1985) και τα ανήψια μου είναι επίσης στο δημοτικό.

Η ενασχόληση μου με τον ΣΑΓΕΣ, εκτός της εκλογής μου σαν μέλος του Δ.Σ. που με τιμά ιδιαιτέρως, είναι κάτι το οποίο το θεωρώ υποχρέωση μου ώστε ο Σύλλογος να διατηρηθεί αλλά και να εξελιχθεί ώστε αυτό το ‘’δέσιμο’’ των παλιών μαθητών μεταξύ των να έχει ένα σημείο αναφοράς και να συνεχίζεται για πολλά χρόνια ακόμα μετά την αποφοίτηση απο το σχολείο.