Reunion της τάξης του ‘93

Αρχές Σεπτέμβρη. ‘Όπως και 30 χρόνια πριν. Επισημάνθηκε πολλάκις πως το ραντεβού θα είναι στο προαύλιο του παλιού μας σχολείου Βας. Όλγας 66 και όχι στο παλιό «Di Studi».
Περπατώντας τον γνώριμο δρόμο για το παλιό σχολείο μόνο ωραίες αναμνήσεις μου ερχόταν, τις παρέες με τους συμμαθητές, τα ασταμάτητα πειράγματα και γενικά μια ανεμελιά που τόσο μου είχε λείψει.
Πόσοι θα έρθουν τελικά? Θα με θυμούνται? Εγώ? …Θα τους καταλάβω?

Και ενώ νόμιζα ότι θα ήμουν ο πρώτος, ήδη υπήρχε ένα πηγαδάκι στο σχολείο. Με το που διασταυρώθηκαν τα βλέμματα μας ήταν λες και δε πέρασε μια μέρα. Ήδη εκείνη τη στιγμή, και φαντάζομαι και όλοι οι άλλοι, είχα γεμίσει με χαρά.
Είχαμε μεριμνήσει και το Goethe Institut μας επέτρεψε την είσοδο στους χώρους του παλιού σχολείου. Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον κ. Γιώργο Βουλγαρόπουλο για την τέλεια υποδοχή και οργάνωση!

Με το που μπήκαμε στις αίθουσες κοιταχτήκαμε για λίγο και μετά ξεχυθήκαμε στα σημεία που καθόμασταν σαν μαθητές για να θυμηθούμε έστω και για λίγο πως βλέπαμε μικροί. Ξαφνικά καταλάβαμε πως η αίθουσες ήταν πολύ μικρές, ενώ πριν χρόνια στα αθώα μας μάτια φαίνονταν πολύ μεγαλύτερες.

Η μεγαλύτερη όμως έκπληξη ήρθε όταν μπήκαμε στο παλιό γυμναστήριο, die Turnhalle, όπου και κάναμε και όλες τις εκδηλώσεις μας.

Ο συμμαθητής μας Νίκος Φαρδέλας έβγαλε μέσα από την τσάντα του αμέτρητα GB, τα οποία με ευλάβεια διατηρούσε όλα αυτά τα χρόνια, με οπτικοακουστικού υλικό των τελευταίων μας ημερών σαν μαθητές στο σχολείο.
Σιγή, γέλια, συγκίνηση και πειράγματα γέμισαν το γυμναστήριο μας.

Ευχαριστούμε πολύ Νικόλα!